In April 2016 reist de familee Zech vanuit Johannesburg naar Serowe in Botswana om met hun dochter en schoonzoon een reis door Botswana te maken.

Omdat onze dochter en haar vriend een jaar in Botswana verblijven voor een onderwijsproject, zijn we hier naar toe gegaan  om met eigen ogen te zien hoe zij daar werken en leven.  Samen met hen hebben we een rondreis gemaakt naar het noorden van Botswana, (even een uitstapje) naar Zimbabwe en Namibië.

Als wij op 28 april 2016 in Serowe (Botswana) aan komen, hebben we al een paar dagen Afrika geproefd. We slapen in een B&B op een prachtige plek in Serowe op een heuvel. Het idee van een stad zoals in Europa moet je dan loslaten: Wij kijken uit op bush (doornachtige struiken, zand en lage parasolachtige boompjes) met in de verte de huisjes/hutjes. Zo zijn er verschillende ‘wijken’ in de stad. ’s Morgens en ’s avonds is het druk op de zandpaden: mensen lopen van en naar hun huis, ze wandelen er met wat koeien en er is dan veel beweging. Kinderen zwaaien uitgebreid naar ons als ze ’s morgens mijlen ver naar school lopen en we ontbijten onder streng toezicht van een zestal apen. Een andere wereld!
Vrijdag vertrekken we met Marc en Bertine voor de rondreis door Botswana.
We nemen zo veel mogelijk de geasfalteerde hoofdwegen. Ze zijn lang en recht met soms onverwacht diepe kuilen en ezels, koeien en geiten als mede weggebruiker. Bertine en Wijnand wisselen elkaar af met rijden.. Bussen. rijden super hard en we merken dat Bertine het weggebruik in Botswana ook wel gewend is (Als we een keer ’s avonds in het donker op weg naar de lodge zijn, lukt het haar nog net om een meter voor een dromerige ezel tot stilstand te komen).
Vaak rijdt je vanaf de weg enkele kilometers over hobbelige, slechte zandpaden voordat je bij een lodge aankomt. De verrassing is elke keer weer groot als we op onze bestemming zijn.
In Nata slapen we, voor ’t eerst in een grote tent op palen met een buitendouche.
In Kasane delen we een huisje met vlakbij een kunstmatige, verlichte waterplas. Volgens Bertine hét decor voor een opera. Hoofdrolspelers en figuranten bewegen zich op eigen manier over de bühne: tientallen impala’s in een rij van links naar rechts, vossen sluipen – en apen springen rond, olifanten stampen en giraffen schrijden door het landschap. En ’s nachts lopen de giraffen vlak langs ons huis.
We bezoeken de reusachtige Victoriafalls (met te weinig cashgeld, maar dankzij onze aardige chauffeur komt het toch weer goed) in Zimbabwe. En ’s avonds zien we vanuit de bunker van onze lodge op een paar meter zes olifanten, met een babyolifantje ( die wordt gebaad en geknuffeld), ’n prachtig plaatje.
We rijden noord/west naar Namibië. Bij Camp Chobe verblijven we aan de uiterwaarden van de Chobe rivier.
’s Nachts stampt een olifant door het moeras, vlak voor onze tent (op palen)……geenfoto van te maken, maar dat vergeten we niet.
We maken de volgende dag een boottocht op de Choberivier en varen in open boot op een paar meter afstand van een krokodil (die wel op de foto staat). 
We zijn te gast bij ‘een bushman’, die vertelt dat de natuur, zelfs die droge bush, je alles kan geven wat je nodig hebt (maar je moet wel handig zijn en véél geduld hebben, denk ik).
Donderdag 12 mei hebben we een topdag: We volgen met Bertine de lessen op de Makolojwane primaryschool, de zevenen dertig vijfjarige kleuters zitten veelal in rijen op een groot kleed midden in het klaslokaal. Ze spreken Setswaans, maar worden de hele dag in het Engels aangesproken en geschoold (best lastig voor die kleintjes).
We krijgen van elk kind een hand en worden nieuwsgierig opgenomen. Bertine geeft een extra les aan kinderen die, zoals blijkt, dat nodig hebben. We ontmoeten leerkrachten en collega’s en zien later de ‘Bokapano school’, waar Marc en Bertine nu weer een helpclass opzetten.  
Dan nog officieel op bezoek bij de ‘Ursulinen Zusters’, die zich inzetten voor kansloze mensen en ook verbonden zijn met ‘Bokopanokids’.
Respect voor deze zusters, die buiten hun werk, zo op de hoogte zijn van de dingen die zich in de wereld afspelen.   
Ze vergeten bijna hun kerkdienst, maar wij kunnen (in de tijd dat Bertine nog een klusje te doen heeft) samen met hun nog een halve dienst bijwonen. We verstaan er niets van , maar genieten heel erg van de zang.
We eten nog met ons vieren in het ‘Serowehotel’ en nemen daarna met een gerust hart afscheid van Marc en Bertine.
Botswana was voor ons vriendelijk en veilig!
Ons rest nog twee dagen in het Marakale Game Reserve in Zuid Afrika, waar we in een tent op palen, 17 kilometer van de receptie af, verblijven. We zitten er aan een meer, waar zo nu en dan opeens beweging is. Olifanten, wrattenzwijnen, impala’s  en een neushoorn verschijnen  om te drinken, een super plek. Apen zijn er veel en ze tonen dat het voor hun een ‘makkie’ is om een tas met  appels door het half open staande raam van onze auto te stelen.
Zondag 15 mei vertrekken we richting Johannesburg en vliegen vandaar terug naar Amsterdam.

Het is heel fijn om te weten hoe Bertine en Marc leven in Serowe.
We kunnen ons nu beter inleven in de manier waarop zij werken en leven. We hadden dit niet willen missen 
Wat verder blijft zijn herinneringen aan de natuur en de bewoners van Botswana: de prachtige dieren, de mensen bij de hutjes, de verschillende lifters die we meenamen (waarbij we alleen maar konden gissen naar hun levensverhaal). En bewondering voor hun manier van leven, de zelfredzaamheid, die nodig is in een land waar de voorzieningen vele malen minder zijn.
Suid Afrika Reise een pluim!
We hebben in een gesprek bij jullie, onze wensen en mogelijkheden besproken. De reis was qua rij- en rusttijden goed ingedeeld en de overnachtingsadressen waren prima.
We hebben een fantastische vakantie gehad.