Groep met 2 personen met een lichamelijke beperking

Woensdag 12 okt.
Tien over vier ben ik wakker. Ik sta meteen maar op, kleed mij aan en maak mijn ontbijt. Half vijf loopt de wekker af en komen Anneke en Hilde tot leven. Snel aankleden en om goed vijf uur rijden we naar het station van Apeldoorn. Bert en Jose zijn er ook net. Daar aangekomen staat de man van de NS. ons op te wachten om als de trein aankomt ons met de rolstoelbrug de trein in te helpen. De trein komt keurig op tijd aan en Jelle staat al in de deur te zwaaien. Als we eenmaal ingestapt zijn is het met wat passen en meten nog een gedoe om Anneke en Bert naast elkaar in de coupe te krijgen. Na een voorspoedige reis arriveren we om goed zeven uur op Schiphol. Na wat zoeken checken we in en moeten we de bagage kwijt zien te raken. Maar dat heeft nog al wat voeten in de aarde. Inmiddels is er op de borden verschenen dat het vliegtuig een vertraging van een uur heeft. Als we de koffers kwijt zijn gaan we uitgebreid koffie drinken bij Mac Donalds, daar krijg je daar de grootste beker volgens Jelle. Daarna gaan de dames nog even shoppen maar kunnen niets van hun gading vinden. Dan maar naar de gate, maar daar lezen we dat de vertraging inmiddels is opgelopen tot twee uur, dat is dus al een goed begin. Het toestel, een Boeing 777,  staat er al maar moet nog schoon gemaakt worden en bevoorraad. Jelle stoot per ongeluk tegen de vluchtdeur en meteen gaat het alarm af. Een toe geschoten beveiligings beambte kijkt Jelle eerst een beetje boos aan, vraagt zijn paspoort en belooft hem een bekeuring, dus dat begint al goed. Toch kunnen we om half twaalf instappen en om kwart over twaalf zijn we in de lucht. Het is zoals verwacht een lange vervelende vlucht, maar de piloot heeft zijn best gedaan en we landen om elf uur in Johannesburg. Als we eindelijk uit het vliegtuig zijn zit de douane al op ons te wachten om de paspoorten te stempelen. Hier moeten de brildragers hun bril afzetten en langs een apparaat lopen. Dit is zeker nieuw want dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ze hebben haast en willen kennelijk naar huis. Dan naar de band de koffers oppikken en kijken of Colin, onze chauffeur/reisleider er al is, en ja hoor met een grote grijns verwelkomt hij ons. Dan naar de bus, daar is het alweer passen en meten om alles er in te krijgen. Gelukkig heeft hij ook een aanhanger waar de koffers in konden zodat we in de bus wat ruimte hadden. Dan bekijken we wat er aan de bus aangepast moet worden, de banken er uit en wat matten op de vloer want die was erg glad. Dan rijden we eindelijk naar ons adres waar we om één uur aankomen. We bekijken de huisjes die erg mooi zijn, drinken nog een biertje en gaan na een lange dag eindelijk slapen.

Donderdag 13 okt.
Zeven uur loopt de wekker af, want we willen om acht uur ontbijten. De eigenaar wacht ons al op om ons te verwelkomen. We kijken daarna even buiten rond, Jelle heeft al de nodige vogels gezien maar is niet snel genoeg om ze te fotograferen. Het ontbijt is prima, toast, spek, eieren, yoghurt, fruit, koffie, thee of een sapje. De eigenaar komt er gezellig bij zitten en zo horen we elkaar een beetje uit. Colin is inmiddels ook gearriveerd, hij heeft de bus een beetje aangepast door wat banken er uit te halen. Anneke en Bert zitten achter elkaar keurig met sjorbanden vastgezet. Dan vertrekken we naar Pretoria. De wegen er naar toe roepen geen herinneringen op zo is alles veranderd. Van verre zien we het voortrekkers monument al maar door tijd gebrek slaan we dat jammer genoeg over. We zijn mooi op tijd want de Jaccaranda’s staan in bloei. We rijen de stad door en Colin geeft tekst en uitleg. We stoppen even bij het huis van Paul Kruger en maken een paar foto’s. Dan gaan we verder naar het kerkplein, dit zijn voor Anneke en mij wel bekende plaatsen, zo ook het Burgers park. Ook bij Arcadia herken ik nog bepaalde dingen. Dan rijden we naar de Union Buildings, hier stoppen we even om dat je hier een prachtig uitzicht hebt over de stad met de bloeiende Jaccaranda’s. Als we uitgekeken zijn zoeken we de N1 op en gaat het richting Pietersburg of zo als het tegenwoordig heet Polokwane. Het is een goede weg waar je tegenwoordig ook tol geheven wordt. Om één uur stoppen even om wat te eten bij “wimpie” . Dan weer verder. Om half vier komen we in Pietersburg aan, waar we een paar boodschappen doen. Colin is niet blij om door het centrum te rijden want hij kan er moeilijk parkeer plek vinden met zijn bus en de aanhanger er achter. Als de boodschappen gedaan zijn rijden we richting Louis Trichardt.  Het loopt al tegen zessen en het is ook al een stuk drukker op de weg. Dan gaan we van de N1 af en rijden richting Vivo.  De zon is inmiddels onder en het begint al donker te worden. In zijn enthousiasme is Colin iets te ver gereden en moeten we dus keren. Maar dan vinden we het pad naar de lodge, nog 2 a 3 km. over een zandpad en we zijn op de Madi Thava Mountain lodge. Omdat het al zo laat is besluiten we eerst maar te gaan eten en daarna naar de huisjes te gaan. Op het eerste gezicht ziet alles er prima uit alleen zijn er nogal wat trappen. Ook hier is het eten weer lekker, een kipfilet gevuld met spinazie, als groente gebakken paprika en courgette en gebakken aardappeltjes. Als toetje krijgen we een stukje cheese cake, ook erg lekker. Inmiddels is het al half negen geworden en we besluiten om naar ons huisje te gaan. Jelle en Colin slapen in het hoofd gebouw en wij moeten een stukje terug lopen en komen bij een groot huis aan waar we met z’n vieren makkelijk in kunnen. Alleen jammer ook hier weer vier treden voor het huis. Na alles geïnspecteerd te hebben doen we nog snel een klein wasje en drinken hier na nog een glaasje. We gaan bij tijds naar bed want we moeten morgen weer vroeg op.
Het weer: zonnig en af en toe bewolkt, 28 º.

Vrijdag 14 okt.
Kwart voor zeven ben ik wakker en sta meteen maar op, ik loop naar buiten en kijk of de was al droog is. Tegen achten gaan we naar het hoofd gebouw om daar te ontbijten. Lekker roer ei en spek, yoghurt met fruit, koffie en jus, zo kunnen we er weer tegen. Het is de bedoeling dat we vandaag een rit gaan maken door de bergen en ook een schooltje bezoeken waar kleine kinderen met aids op zitten. We rijden naar Louis Trichardt en daar draaien we de N1 weer op. We rijden een stukje naar het noorden en na een poosje slaan we rechts af.  Hier staan veel bomen, lange rechte bomen voor de hout kap. Als de bomen groot en dik genoeg zijn worden ze gekapt en geschikt gemaakt voor de mijnbouw.  Onderweg stoppen we een keer om een paar takken van een eucalyptus boom te trekken maar we hebben ons verkeken op de hoogte en we kunnen er dus niet bij. Hier zie je ook veel bananenplantages. Een heleboel bananen zijn ingepakt met blauwe en witte plastic zakken. Dit is om ze te beschermen tegen vleermuizen. De bananen in de blauwe zakken zijn voor de export en die in de witte zakken voor binnenlands gebruik. Als we weer verder rijden komen we bij de theeplantages. Erg mooi om te zien. Colin slaat een pad in en vraagt aan iemand van de beveiliging of de fabriek open is en of we die mogen bezichtigen, dat was wel goed zij de man. Bij de fabriek aangekomen bleek hij wel open te zijn maar er was alleen kantoor personeel en mensen die onderhoud deden.  Er werd nog geen thee verwerkt omdat de bladeren nog niet goed waren. Dus maar weer rechts om keert, maar die velden met thee blijft een mooi gezicht. Wat ons opgevallen is, dat er bijna alleen vrouwen langs de weg werken, onkruid weghalen, afwateringen schoon maken, allemaal in een oranje overall, helmpje op en daar over heen een hoedje, geen gezicht. Dan komen we bij het schooltje aan, de kinderen spelen buiten en staan ons aan te gapen.  Maar als ze het gezien hebben gaan ze weer verder met spelen. We krijgen uitgebreid uitleg over het reilen en zeilen van de school. Van de regering krijgen ze weinig of geen geld om de school draaiende te houden, dus wordt er verwacht dat de ouders mee helpen. Er wordt van alles gemaakt en dat wordt dan weer verkocht. Geld voor eigen gebruik om dingen voor de school en de kinderen te doen. Ze hebben ook een tuin waar ze groente verbouwen, nu heb ik alleen niet begrepen of dit voor eigen gebruik is of om het te verkopen zodat het geld op levert. Nu is het wel zo, dat als de ouders mee helpen met een of ander project dat de overheid dan extra geld ter beschikking stelt voor materialen enz. We zijn allemaal erg onder de indruk wat hier gebeurt.  We rijden hierna weer terug naar Louis Trichardt waar we nog wat boodschappen doen. Colin zorgt voor het vlees en wij halen de overige spullen. Als we weer terug zijn bij de lodge kijken we nog even in de galerie. Hier zijn erg mooie spullen te vinden van diverse kunstenaars. Eerst nog even een lekker drankje en dan begint Jose met de voorbereidingen voor het eten. Colin maakt het vuur aan en is wat in de keuken aan het rommelen en bemoeid zich verder alleen met het vlees. Als alles klaar is, de tafel gedekt en de glazen gevuld kunnen we beginnen. Het is erg lekker en iedereen eet zij buikje lekker vol. Het vlees dat door Colin klaar gemaakt is smaakt ook erg goed, speklapjes, boere wors, en een mooie lap bees vlees, heerlijk. Als alles af gewassen en opgeruimd is gaan we allemaal moe naar bed.
Het weer: lekker zonnig, 29 º.

Zaterdag 15 okt.
Kwart over zes ben ik alweer wakker en de zon schijnt al over de heuvels. Ik sta op en maak nog een paar foto’s van het huisje. We ontbijten vandaag vroeg want we hebben een lange rit voor de boeg. Het is de bedoeling dat we naar Hazyview gaan. Om negen uur rijden we weg na een heerlijk ontbijt. Als we weer is moeten wachten bij een weg omlegging, staan we achter een “bakkie” waar een paar meiden achter in zitten. Als ze in de gaten krijgen dat we een paar foto’s van ze willen maken is het hek van de dam. We rijden richting Tzaneen maar halverwege slaan we af om de grootste Baobab boom te bekijken. Het ding is zo groot dat ze in de boom een bar gemaakt hebben. Op hetzelfde terrein worden de voorbereidingen getroffen voor een bruiloft die s’ middags  zal plaats vinden. Dus iedereen is erg druk. We nemen nog een kijkje bij de bar en dan gaan we weer verder naar Tzaneen. Hier rijden we langs het winkelcentrum waar ik jaren geleden ook al geweest ben. Na een lange tijd rijden met erg veel mooie vergezichten komen we bij Blijde Rivier Canyon aan. We gaan de drie rondawels  bekijken. Een erg indrukwekkend gezicht, grote dieptes en mooie vergezichten. Als we dit gezien hebben rijden we door naar de Bourke Luck Potholes. Dit is erg mooi, door water uitgesleten rotsen. Bij de picknick plaats was het lachen, de apen pikten het eten van de tafels en aten het lekker op. Hier na rijden we nog naar de Lisbon waterval, ook dit ziet er weer indruk wekkend uit. En als laatste gaan we naar God’s window. Maar jammer genoeg is het al aan het schemeren en hangt er ook een donkere lucht zodat we van het vergezicht niet veel meer zien. Maar ik kan me wel voorstellen hoe mooi het kan zijn. Terwijl het in de verte onweert, rijden we snel naar Hazyview. Het is inmiddels al donker en als we bij de Rissington inn aankomen begint het net te regenen, dus allemaal als een haas naar binnen. Omdat het al laat is besluiten we eerst maar te gaan eten en later naar de huisjes te gaan. We hebben net wat te drinken besteld als het licht uitvalt. Of dat door het onweer komt weten we niet maar het is wel lastig. Als alles besteld is en de glazen weer gevuld, de kaarsen brandend op tafel staan word het toch nog gezellig. Dan barst er een hevige regenbui los zo erg dat het rietdak begon te lekken. Het eten is weer erg lekker en om negen uur gaan we naar de huisjes terwijl er nog steeds geen stroom is. We steken weer wat kaarsen aan en met een paar zaklampen redden we ons aardig. Het is een royale zit slaapkamer met twee enorme bedden. Ook de badkamer is erg groot maar als je douchen, wil moet je naar buiten wat ik dan ook gedaan heb. Om half elf doen we de zaklampen en kaarsen uit en vallen snel in slaap.
Het weer: s’ morgens was het warm en zonnig,  aan het eind van de middag werd het bewolkt en begon het te regenen. 27 º.

Zondag  16 okt.
Vandaag kunnen we uitslapen, we gaan pas om tien uur ontbijten. Daarna gaan we meteen weg om boodschappen te doen. Als dat gebeurd is rijden we naar het Kruger park. Via de Phabeni Gate rijden we het Krugerpark binnen. Colin geeft nog even tekst en uitleg wat we wel en niet moeten doen. En dan zien we meteen de eerste Impala’s. in de verte lopen twee neushoorns die we amper kunnen zien, maar Colin had ze al gezien. Als we verder rijden stuiten we op een stuk of zes olifanten op tien meter van de weg rustig bladeren van de struiken aan het eten. Hier stoppen we dan ook en blijven een poosje kijken hoe ze al etend langzaam verder lopen.  Bij Skukuza eten we een broodje met een kop koffie. We rijden dan ook weer snel verder. We hebben al zoveel impala’s gezien dat we daar al niet meer voor stoppen. Vlak voor Lower Sabie is er nog een grote plas waar een heleboel nijlpaarden zijn, maar jammer genoeg zijn ze ver af zodat er geen mooie foto’s gemaakt kunnen worden. Als we bij de huisjes komen blijkt dat wij in een huisje slapen en Bert en Jose in een in een tent. Jelle en Colin hebben ieder een aparte tent. Het zijn tenten op palen en er zit een trap met vier treden voor, dus niet bepaald aangepast. Het huisje daarin tegen is prima al is de keuken buiten maar nog net overdekt. Zelfs de douche is goed al is het bankje uit gevoerd voor een olifant. We eten vanavond bij Bert en Jose. Weer een braai met salade, Colin verzorgd uiteraard weer het vlees, het is prima maar weer te veel. Als het op is gaan we direct naar huis want Anneke wil douchen. Als zij klaar is gaan we direct slapen want we willen morgen vroeg om zes uur gaan rijden, dan gaat namelijk de poort open.
Het weer: vandaag was het licht bewolkt en 23 º.

Maandag 17 okt.
Vijf uur loopt de wekker af en om kwart voor zes komt de rest hier heen en drinken eerst koffie. Dan nog even tanken en wat spullen ophalen en om half zeven rijden we de poort uit. Het is meteen raak eerst zien we een hyena en even later een leeuw. Colin probeert hem voorbij te rijden maar hij begint steeds harder te lopen. Dan draaien we om en vervolgen ons pad. We zien van alles, giraffen, impala’s, koedoes enz. Om negen uur komen we de picknick plaats aan en daar zullen we ons ontbijt nuttigen. We zijn niet de enigen en rond om ons worden eieren en spek gebakken, brood geroosterd maar wij doen het gewoon met een boterham en kaas. Als iedereen genoeg heeft vertrekken we weer. We rijden weer een stuk terug en zien een leeuw bij zijn prooi liggen en aan de overkant van de weg liggen een mannetje en een vrouwtjes leeuw. Jammer genoeg een stuk van de weg zodat er geen mooie foto’s gemaakt kunnen worden. We rijden weer verder maar nu over een zandpad vol ribbels. We houden een sanitaire stop bij Crocodil Bridge. Dan gaan we terug over de asfaltweg, dit rijdt in ieder geval wat prettiger. Hier zien we nog een stel apen. Maar ja, midden op de dag zie je nu eenmaal weinig dieren en rijden we snel door naar ons huisje waar we het diner van die dag nuttigen. Macaroni en een paar sausjes, maar wel lekker. Dan hebben we even tijd voor ons zelf want om vijf uur vertrekken we voor een avond safari. Ik loop dan even het camp door en maak nog wat foto’s. Om vijf uur vertrekken we met een safari auto, als we het camp uit rijden zien we meteen een grote krokodil liggen maar verder weinig. Een olifant en wat impala’s. Later zien we weer twee leeuwen en volgens mij het de zelfde van vanmorgen, maar onze gids mag kennelijk van de weg af en rijdt er naar toe tot we op zo’n vijftien meter er van af zijn. Tegen de tijd dat we naar huis willen loopt er een neushoorn met een jonkie op de weg, maar we komen er niet voorbij. Als wij naar links sturen om er voorbij te gaan zij ook naar links en als wij dan naar rechts sturen gaan zij ook naar rechts. Het duurt zeker een kilometer voor ze uit eindelijk het gras inlopen en wij kunnen passeren. Maar we weten nu wel hoe het achterwerk van een neushoorn er uit ziet. Het was trouwens wel een koddig gezicht, een dergelijk log lichaam op een paar kromme pootjes. Om half negen komen we weer op het camp aan. Een halfuur te laat, we gaan allemaal naar ons huis je waar we nog wat brood eten, en dan gaat iedereen weer naar zijn eigen stek om te gaan slapen.
Het weer: de hele dag bewolkt 23 º.

Dinsdag 18 okt.
Half acht verzamelen bij ons huisje waar we een snel ontbijt eten. Goed acht uur alles ingeladen en rijden we richting Skukuza. Onderweg horen we dat er een leeuw een nijlpaard aan het opeten is. Op die plaats aangekomen stond er gewoon een file en was een politie man het verkeer in goede banen aan het lijden, zo druk was het. Een eindje achter het kadaver lagen nog twee leeuwen, die hadden kennelijk de buik al vol gegeten en de derde stond zich te goed te doen aan een lapje vlees van het nijlpaard. Hij lag er kennelijk al een poosje want er was al niet veel meer van over. De gieren zaten al in de bomen te op hun beurt te wachten. Toen we een eindje verder weer omgedraaid waren zijn we in een rustig tempo naar Afzaal gereden om daar koffie te drinken  met een boerewors rol, wat dan de lunch voor moest stellen. Toen we weer vertrokken waren hebben we nog wat olifanten gezien. Toen riep Anneke ineens, stop een luipaard, en ja hoor tussen de struiken liep een luipaard door de struiken van ons weg, jammer waren we maar vijf minuten eerder geweest. En zo hebben we dan toch de big five gezien. Tegen één uur reden we bij Melalane het Kruger park weer uit. Na ongeveer veertig kilometer komen we bij grens van Swaziland aan, de Z-Afrikaanse kant was zo klaar maar de kant bij Swaziland begon het zelfde ritueel weer van bonnetjes invullen, maar toen dat klaar was konden we ook zo verder. Gelukkig had Colin het voor elkaar gekregen dat Anneke en Bert in de bus konden blijven zitten, anders hadden ze hier twee keer moeten in en uit stappen. Alles bij elkaar was het toch nog een lange rit. We zijn nog even gestopt bij wat winkeltjes waar ze handgemaakte spullen verkochten. Er was echt mooi spul bij dus werd er ook wat gekocht. Vlak voordat we bij de lodge aankwamen zijn we nog even bij een fabriekje gestopt waar ze allerlei glas producten maken. Ook hier weer erg mooie dingen, maar om te zien hoe het gemaakt werd, daar waren we te laat voor. Om zes uur waren we bij de Timbali lodge. Daar kregen we de zoveelste teleurstelling, de huisjes waren niet aangepast, maar met enig schuiven en ruilen konden we dan toch slapen. Het diner hebben we weer in het restaurant gehad, erg lekker en niet duur.
Het weer: Toen we opstonden regende het een beetje, verder is het bewolkt gebleven en tegen het eind van de middag brak de zon door.  23 º.

Woensdag 19 okt.
Acht uur ontbijten en om negen uur vertrekken we naar St. Lucia. Onderweg stoppen we nog een keer om bij een kunstnijverheids centrum  te stoppen en te shoppen. Ze hebben hier wel erg mooie dingen, wij kopen een kaars in de vorm van een Zulu vrouw. We vinden haar erg mooi en zullen haar dus ook niet aansteken. We zien hier nu ook hoe deze kaarsen gemaakt worden, het lijkt erg simpel maar het toch erg kunstig. Als iedereen is uit geshopt rijden we naar de grens met Z-Afrika, maar nu aan de andere kant van Swaziland. Het gaat nu wat sneller, alleen een stempel om uit te checken en aan de Z-Afrikaanse kant een stempel wat tevens visum is. Ook hier mogen Anneke en Bert weer in de bus blijven zitten. Dan gaan we weer verder, onderweg stoppen we nog een keer bij een Wimpy voor een kop koffie met wat er bij, dit is tevens de lunch. Als we alles op hebben rijden we weer verder naar de lodge die na enig zoeken dan ook vinden. De lodge is kennelijk pas verbouwd want dit ziet er verder prima uit, zelfs de aanpassingen zijn eindelijk goed. Als iedereen zijn plekje heeft gevonden en alles uitgepakt is gaan we uit eten bij de Dive Club. Het eten is goed en niet duur inclusief het uitvallen van het licht. Maar ditmaal duurt het niet lang en kunnen lekker verder eten. De hele avond weerlicht het een beetje en net als we aan de koffie zitten begint het te regenen en even later komt er ook nog een partij hagel naar beneden en wij vluchten naar binnen. Na een half uurtje is het ook weer bijna droog en stappen we snel in de bus en vertrekken we naar onze lodge te gaan. Ik neem nog even een douche en ga bijtijds naar bed want morgen loopt de wekker om half vijf af.
Het weer: bewolkt en af en toe zon, in de avond een flinke regenbui. 24 º.

Donderdag 20 okt.
Om vijf uur komen ze ons ophalen voor een game drive in het Hluhluwe park. Na een uurtje rijden staan we voor de poort van het park en als Jef de papieren heeft geregeld rijden we het park in. Het is meteen raak, wratten zwijnen, impala’s en twee neushoorn vlak bij de weg, ze doen net of we er niet zijn en kijken ook niet op. Als we verder rijden weer neushoorns maar nu een moeder en een jonkie. Dan rijden we naar een berg en hier krijgen we ons ontbijt. Jef heeft van alles in zijn auto, heerlijke verse boeren beschuit, door zijn vrouw gebakken, sandwiches met ham en kaas, of met sla. Hij heeft ook heet water bij zich voor koffie of thee, en we laten het ons goed smaken. Voor ons gevoel is het al half elf maar het is pas negen uur. Maar dat krijg je als je vroeg opstaat. We kijken in de verte en zien daar een kudde buffels, een enkele olifant, en een paar neushoorns. Langzaam rijden we weer terug naar de ingang en zien onderweg ook nog een stel buffels. Bij de ingang houden we even een sanitaire stop om daarna naar de andere kant van het park te gaan. De dieren vallen hier wat tegen maar de vergezichten zijn schitterend. Onderweg krijgen we nog een hevige regen bui over ons heen zodat we de zijkant dicht moesten doen. Maar na vijf minuten was het alweer droog en lekker opgefrist. Tegen twaalven rijden we naar een plek waar wat picknicktafels staan en uiteraard een braai. Jef maakt het vuur aan en haalt een lekkere salade en pasta uit de auto. Ook de drankjes komen te voorschijn, Jose en ik nemen wijn en Bert en Jelle een pilsje. Intussen ligt de boere wors al op het rooster. Het waait jammer genoeg behoorlijk want zelfs de glazen wijn vallen om. Dan gaan de ander lapjes vlees op het rooster en als alles even later klaar is kunnen we aan een heerlijke lunch beginnen. Ook hier is het uitzicht prachtig, en na wat spoor zoeken ruimen we de boel weer op en gaan langzaam richting poort waar we om één uur arriveren. Dan gaan we weer huis waards en een uurtje later komen we dan weer bij Leopard Corner Guesthouse, waar Anneke en Colin ons al opwachten. Gezamenlijk wordt er koffie gedronken en de belevenissen verteld. Half vier vertrekken we weer naar de rondvaart boot voor een tocht naar de krokodillen en de nijlpaarden, het is prachtig weer en in de zon zelfs heet. We zien een paar krokodillen, echt grote jongens en ook een stel nijlpaarden. Jammer genoeg doet er geen een zijn bek open. Na twee uur varen was de tocht voorbij. Toen we met het nodige tilwerk van boordt waren zijn meteen doorgereden naar een vis restaurant maar dat ging weer met de nodige problemen, of we moesten met de trap of we moesten omlopen en via de achterkant naar binnen. Dus omlopen, komen we daar konden we niet naar binnen want het elektrische hek kon niet open omdat de stroom was uitgevallen. Dus teruglopen naar de voorkant, nu konden we via een hellingbaan langs de keuken en door het magazijn eindelijk naar binnen. Toen er eindelijk besteld was hoorden we dat er in een andere ruimte een wijn proeverij was. Dus Jose, Jelle en ik er op af, het was lekkere maar wel pittige wijn en Jelle haakte al snel af, Jose en ik probeerden nog drie andere wijnen en vonden het toen wel welletjes. Intussen was het eten ook gearriveerd en konden we beginnen. Het was erg lekker en ook nog gezellig. Om half negen waren we klaar en vertrokken we weer naar ons appartement waar iedereen naar zijn eigen stek ging.
Het weer: s’ morgens was het bewolkt en een fikse regenbui en in de loop van de middag begon het op te klaren en werd het ook nog warm.  22-28 º.

Vrijdag 21 okt.
Om acht uur ontbijt, dus dat was lekker uitslapen t.o.v gisteren. Als het ontbijt op is krijgen we de was keurig gestreken terug en kunnen het zo inpakken. We gaan eerst naar krokodillen centrum. Hier zien we hele kleintjes en hele grote en alles wat er tussen zit. Hier kijken we even rond naar deze indrukwekkende dieren maar het zullen nooit mijn vrienden worden. Dan rijden we nog even terug om de aanhanger op te halen en rijden dan naar Richards Bay. Bij de jachthaven drinken we koffie. Als de koffie op is rijden we naar Shakaland net buiten Eshowe. Onderweg zien we veel industrie en ook veel suikerriet. Om kwart over drie komen we aan en worden ontvangen met een lekker glaasje champagne. We krijgen de sleutel van ons hutje en de koffers worden keurig netjes thuis bezorgd. Om kwart voor vier worden we bij de bar verwacht. Hier krijgen we uitleg over de opbouw van de kraal en hoe het allemaal werkt. In een aparte hut krijgen we een stuk uit de film van Shaka te zien. Ook laten ze zien hoe kafferbier gemaakt word. Dan laten drie jonge meisjes zien hoe je kruiken op je hoofd kan dragen. Nu gaan we weer naar een andere hut en dat moet dan volgens de regels van de Zulu’s, eerst de mannen en dan de vrouwen, en de mannen zitten rechts en de vrouwen dus links. Ook hier weer de nodige uitleg en hilariteit. Op naar de volgende demonstratie, hier zien we hoe het meel gemaakt word van graan maar dat wisten we al, en tot overmaat van ramp moeten we hier het zelf gebrouwen bier ook nog proeven. Ook laten ze allerlei gebruiks voorwerpen zien, en als dit afgelopen is mogen we langs de winkel lopen en eventueel wat kopen. Dan maar weer via het erg slechte pad naar de bar waar al wat muzikanten aangekomen zijn. Er komen nog wat jongens en meisjes bij en die voeren onder begeleiding van de muziek een aantal dansen op. Als dit afgelopen is moeten we weer via dat slechte pad naar boven en hier krijgen we de echte show te zien. Het is erg mooi en iedereen geniet er van. Als het uit eindelijk afgelopen is lopen we weer naar beneden en daar staat een heerlijk uitgebreid buffet klaar. De koning is ook aanwezig en als ik vraag of ik een foto mag maken gaat hij er eens goed voor zitten. Het buffet was erg lekker en ik ben er dan ook een paar keer langs geweest. Om half negen als iedereen het zich goed heeft laten smaken gaan we naar ons huisje.
Het weer: vandaag was het weer bewolkt maar wel droog. 23 º.


Zaterdag 22 okt.
Om acht uur ontbijten, dit was net zo goed als het buffet. Om negen uur rijden we weg en eindelijk schijnt de zon weer eens. Vandaag gaan we naar Balgowan, maar we rijden eerst naar Durban. Jose moet hier in het ziekenhuis wat halen voor Bert, maar het parkeren heeft nogal wat voeten in de aarde. Als het uiteindelijk toch gelukt is rijden we door naar het strand. Hier drinken we koffie en als die op is maken we een wandeling langs de oceaan en kijken op de pier naar de mensen die aan het “brander rijden” zijn. Je hebt hier mooie hoge golven. Vanaf de pier heb je een mooi gezicht op de torenflats en de andere gebouwen die langs de boulevard staan. Dit is echt wel een grote stad. Als we uit gewandeld zijn rijden we weer verder. We mogen kiezen, de korte route over de snelweg of de langere die door de dorpen en stadjes gaat. We kiezen voor de langere route die ook wel de weg langs de duizend heuvels heet. Het is inderdaad erg mooi en ook hier weer prachtige vergezichten. Vlakbij Balgowan kijken we nog even bij de Howick waterval, het water klettert hier naar beneden. Maar de tijd dringt dus snel weer verder. Bij het huisje aangekomen komt de eigenaar ons al tegemoet. Het is een mooi huisje en het ligt er schitterend. We bekijken het eerst maar ook hier weer traptreden, zowel binnen als buiten, en douchen is ook niet mogelijk. We dachten hier te eten maar dat kon ook al niet. Dus weer in de bus en terug richting dorp en gaan naar een duur uitziend resort om daar maar een hapje te eten. En wat denk je, een nieuw gebouw met ik weet niet hoeveel op en afstapjes, echt rolstoel onvriendelijk. Eén ding was wel goed, het eten. Om half negen rijden we weer terug naar ons naar ons huisje waar ik een douche neem en dan lekker slapen.
Het weer: het was zonnig en warm. Boven de 30 º.

Zondag 23 okt.
Het schijnt weer een stralende dag re worden, strak blauwe lucht. Om acht uur ontbijt en om negen uur rijden we weg. In Nottingham road doen we nog wat boodschappen en dan gaan we richting Golden Gate National park. Maar eerst gaan we naar de Cathedral Peak Nat. Res. Als we één maal boven zijn zitten we op ruim 1400 meter en het is bijna 40 º. Hier drinken we koffie of wat anders. Als we de drankjes op hebben rijden we weer verder. Onderweg zien we mensen de was doen in een beekje of iets dergelijks en de kinderen spelen lekker in het water. Zo rijden we ook langs de watervoorraad van Johannesburg en Pretoria. Een meer met een geweldige oppervlakte en het schijnt ook nog erg diep te zijn. We schieten al lekker op tot dat we achter een paar vrachtwagens zitten die we niet kunnen inhalen vanwege de opgebroken weg, en er is maar één rijstrook beschikbaar. Dit duurt zeker een paar kilometer. Als we eindelijk weer op weg zijn steekt er ineens een politie auto de weg over en zet hem schuin op de weg. Het blijkt dat er een slang ligt. Colin die ook gestopt is gaat kijken, omdat wij dachten dat de politie auto hem overreden zou hebben, maar dat was niet zo. Colin heeft zijn foto statief uit de auto gehaald en met de een poot hier van heeft hij de slang een zwiep gegeven zodat die weer in het gras lag, en alles onder het toeziend oog van de twee agenten, maar die kwamen de auto niet uit. Nu was het nog maar een klein stukje of we waren op de plek van bestemming. Onderweg hebben we onze ogen uitgekeken naar de natuur, zo mooi. De huisjes waren weer erg mooi, maar weer een douche cabine. We eten vandaag in het huisje en Colin verzorgd het vlees weer. Om negen uur is het eten op en de vaat gedaan en gaat iedereen naar zijn eigen huisje.
Het weer: vandaag erg mooi, blauwe lucht en ongeveer 35 º.

Maandag 24 okt.
Zes uur koffie of thee drinken, en dan rijden we meteen weg om wat wild te spotten. We zien wel wat zebra’s, gnoes elanden maar allemaal erg ver weg. Om negen uur zetten we de bus aan de kant van de weg en gaan ons ontbijt maken. Als we even later verder rijden gaan we nog een paar uitzichtpunten bekijken en genieten van de vergezichten. Dan rijden we naar de Bashoto stam. Hier krijgen we uitleg van het reilen en zeilen van deze stam. Ook mogen we in de huisjes kijken en kunnen we zien hoe ze vroeger en nu wonen. Jelle heeft in tussen de kleren van de chief aan en ziet er geweldig uit, al voelt hij zich niet zo. Als de rondleiding voorbij is drinken we nog een colaatje en rijden dan weer terug naar ons huisje. We doen nog wat boodschappen en blijven de rest van de middag thuis. Zogezegd een rust middag en dat komt goed uit met die warmte. Ik doe een dutje en Anneke zit in de zon. ‘Avonds komen de anderen in ons huisje eten en dan is de dag alweer om.
Het weer: prima, strak blauwe lucht en boven de 30 º.

Dinsdag 25 okt.
Half acht ontbijten en de spullen opruimen, dan rijden we om half negen weer weg. Het is de bedoeling dat we Clarens bezoeken maar omdat het zo vroeg is zijn de winkeltjes nog niet open, dus rijden we maar verder. Via Ficksburg naar Ladybrand. In dit stuk zijn ze met de weg bezig en moeten we regelmatig wachten omdat er maar één rijbaan beschikbaar is. Dan via Botschebelo, wat volgens mij een groot maar modern town ship is, rijden we naar Bloemfontein. Het landschap is eentonig en hoe dichter je bij Bloemfontein komt hoe vlakker het word. Om twee uur zijn we bij onze lodge, een erg mooie en moderne lodge. Jammer genoeg is er maar één kamer beschikbaar waar je ook kan douchen. Dan gaan we de stad in. Er staat een bezoek aan de rozentuin op het programma, maar die valt erg tegen, weinig rozen en bijna uitgebloeid. Dan maar de stad in, ook dit is niet geweldig, slecht voor rolstoelers. Ik heb hier en daar nog wat foto’s gemaakt en dan weer terug naar de bus. Na veel wikken en wegen kiezen we voor de botanische tuin. Ook dit valt tegen, weinig bloeiende bloemen en het restaurant zit ook nog dicht. We hebben toen maar besloten om vroeg te gaan eten zodat we ook weer vroeg bij de lodge zouden zijn. We hebben hier nog koffie gedronken en wat tv gekeken en vroeg naar bed gegaan.
Het weer: het was vandaag bewolkt en zo rond de 30 º.

Woensdag 26 okt.
Half acht eten, vandaag hebben we weer een lange saaie rit voor de boeg. We gaan naar Graaff-Reinet. Na twee uur rijden komen we bij de Gariep dam aan, vroeger heette hij de Hendrik Verwoerd dam. Van de camping waar wij 30 jaar geleden hebben gestaan is niet veel van over. Er staat nu een prachtig resort. Nadat we toestemming hebben gekregen mogen we er een kijkje nemen. Het camping gedeelte ziet er mooi uit en lijkt misschien toch wel op zo als het vroeger was, alleen de bomen zijn groter, zodat je altijd in de schaduw zit, en staan er overal stroompalen en braai’s. De huisjes zien er aan de buitenkant ook erg mooi uit. Je zult maar een huisje boven op de berg hebben, dan heb je in ieder geval een prachtig uitzicht. We rijden ook nog even over de dam, die is uiteraard niet veranderd. Je snapt het niet maar de dam staat vol water en toch wordt er geen stroom geproduceerd. Als alles is bekeken gaan we eerst koffie drinken. Het is hier erg warm en het lukt gelukkig om onder een parasol te zitten. Dan gaan we weer verder, in de haast rijdt Colin ook nog verkeerd. We rijden ook over de Loots berg pas, deze is 1700 meter hoog en dat levert weer mooie vergezichten op. Onderweg is er nogal wat oponthoud door het werk aan de weg maar om vier uur zijn we dan toch op de plaats van bestemming. Wij krijgen een slaven huisje toegewezen, hier woonden vroeger de slaven die bij de Drostdy werkten. Het is oud ingericht maar jammer van de energie besparende lampen in de kroon luchter. De nieuwe lampen steken er boven uit en geven een vies wit licht. We maken een wandeling door het plaatsje en gaan daarna uit eten. Hier heeft men alle tijd dus het wordt voor ons doen laat, maar het eten was lekker.
Het weer: zonnig met wolkenvelden, rond de 30 º. S ’avonds koelde het snel af.

Donderdag 27 okt.
Acht uur ontbijten we in de prachtige eetkamer van de Drostdy, een mooi statig pand. Vloeren van Geelhout en hoge zolders, erg mooi. Om negen uur moeten we eerst boodschappen doen want in Addo, ons volgende adres, is geen winkel. Tegen tienen, als we alles ingeslagen hebben rijden we weer weg. Ook dit is een lange saaie weg. We rijden weer een pas over en genieten weer van het uitzicht. Vlak voor Addo drinken we nog even koffie en hier hebben ze zowaar vele soorten kaas. Het blijkt dat ze dit hier in de streek maken door een Hollandse dame. Er worden diverse soorten ingeslagen, al was het maar voor bij de borrel. Als we bij de huisjes komen worden die eerst bekeken en toevallig zijn ze allebei goed bevonden. Als we even later aan de koffie zitten lopen er een paar olifanten vlak langs ons huisje. Om vier uur rijden we het park in, in de hoop een paar dieren te spotten. Maar dat valt eigenlijk een beetje tegen. We zien een paar wratten zwijnen, zebra’s en koedoes. Om half zeven rijden we het park weer uit en gaan naar onze huisjes. Van avond eten we bij Bert en Jose, Colin verzorgt het vlees op de braai en alles smaakt weer goed. Als iedereen klaar is en alles opgeruimd gaat iedereen naar zijn eigen huisje.
Het weer: s’ morgens licht bewolkt maar in de middag zwaar bewolkt en begon het hart te waaien. De temperatuur ongeveer 26 º maar in de middag een stuk lager.

Vrijdag 28 okt.
Om vijf uur loopt de wekker af want we willen om zes uur rijden. Kijken of we nu wel wild zien. Het is bewolkt en het is koud. Van uit ons huisje zien we tenminste geen olifanten, nu maar hopen dat we ze onderweg tegen komen. Na het ontbijt bij Bert en Jose rijden we om zes uur weg, het is rustig op de weg en af en toe een auto. Met de dieren is het al net zo rustig, af en toe enkele wratten zwijnen een harte beest,  een koedoe en hier en daar een olifant. Als we om half tien besluiten om terug te gaan via de drinkplaats hebben we geluk. Wel veertig olifanten groot en klein staan er te drinken. Hier blijven we dus een poos staan kijken, een erg mooi gezicht. Op een gegeven moment begint er één te lopen en de rest loopt er dan achter aan. Dan gaan we weer naar ons huisje waar we lunchen. Na de middag stappen we weer in de bus om naar het zuidelijk deel van het park te gaan. Maar ja, het is midden op de dag dus weinig dieren. Nu maar hopen dat we later nog wat zien, maar dat blijkt ijdele hoop. Ja, nog een paar olifanten en een paar zebra’s. Op het laatst zagen we in de verte ook nog een jakhals. Om kwart over zes rijden we het park weer uit, en om zeven uur gaan we eten bij Bert en Jose. Half negen is de vaat gedaan en gaat iedereen weer naar zijn eigen huisje.
Het weer: vanmorgen bewolkt en frisjes. Vanmiddag kwam de zon er door is het meteen een stuk warmer, maar s ‘avonds koelt het toch weer snel af.

Zaterdag 29 okt.
Als we wakker worden blijkt het te regenen, een miezerige motregen. Het lijkt wel of alles groener is en het ruikt ook lekker fris. Om acht uur ontbijt en als alles weer opgeruimd is vertrekken we en rijden richting Port Elizabeth. Hier rijden we tussen de plantages van sinaasappels en mandarijnen door. Het is hier een mooi groen gebied. Wat wel opvalt is dat hier veel town ships nieuw zijn en bijna allemaal zonne boilers op het dak hebben staan. Inmiddels is de zon gaan schijnen en via Port Elizabeth rijden we naar Jeffreys Bay. Hier stoppen we even en drinken er koffie. De kust lijn is het zelfde gebleven maar van onze vroegere camping is niets meer te zien. Toen we terug reden kwamen we wel langs een camping maar hier kon ik mij niets van herinneren. We rijden weer verder en via Humansdorp naar Cape st. Francis. In Humans dorp is het erg druk, hier worden kennelijk de wekelijkse boodschappen gedaan. In Cape st. Francis is niet veel te zien, ik heb van de zee en de vuurtoren wat foto’s gemaakt. Hierna rijden we weer terug en rijden dan naar de Paul Sauer brug. Colin moet tanken en wij drinken koffie en eten een broodje. Dan maken we een wandeling over de brug, hier maak ik weer wat foto’s en via de andere kant gaan we weer terug. Het is een hele diepte maar nog steeds mooi. Bij de informatie balie zien we een filmpje van de Canopy tour die Jose en ik zullen maken. Anneke roept al, oh dat kan ik ook. Het meisje achter de balie zegt dat er pas geleden ook een rolstoeler de tour gemaakt heeft. We kunnen Bert zo gek maken dat hij het wel aan durft. Dan rijden we door om eerst nog even Bert boeken voor de Canopy tour, en dan naar onze eindbestemming, Het Tsitsikamma Nat. Park. Als we bij de huisjes komen en de sleutels verdeeld zijn, kijken we onze ogen uit, mooie huisjes met een prima douche. De huisjes voor Jelle en Colin zijn ook erg mooi maar liggen een stuk hoger. De ligging is geweldig, pal aan de Indische oceaan en ook hier weer een prachtig uitzicht. Als je op bed ligt kan je de golven zien en uiteraard ook horen. Vanavond gaan we uit eten want de winkels waren hier op zaterdag middag al dicht, dus geen boodschappen. Hier hebben we ook onze eigen huis dieren, er zitten een paar clip dassies op het grasveld.
Het weer: vanochtend begon het met regen maar na port Elizabeth begon de zon te schijnen. De rest van de dag af en toe een wolkje maar aan het eind van de dag begon het weer te regenen. Overdag lekker warm 27 º en s ‘avonds koel.

Zondag 30 okt.
Acht uur is het ontbijt weer bij Jose en om half negen vertrekken we voor de Canopy Tour. Als we daar aankomen zijn we de tweede groep dus is er nog even tijd voor een kop koffie. Dan is het zover, het harnas aantrekken en een passende helm zoeken. Dan krijgen we nog instructies van wat je wel en niet mag doen. Om dat de rolstoel van Bert niet in hun auto past mag Colin ons naar de plaats van vertrek brengen. Ter plaatse word nog een keer verteld wat je moet doen of niet moet doen. Intussen is het ook beginnen met regenen en worden er ijlings regenjassen gehaald. Als we die hebben aangetrokken kan het beginnen. Jose gaat als eerste, dan ik en Bert als laatste. Ik vind het eigenlijk wel eng, voor je twee kabels en onder je een grote diepte. Als je op het platform zit met je benen over de rand, je hand aan de twee kabels waar je aan vast zit en je andere hand boven de hoofd kabel om mee te remmen. Dan laat je je eigenlijk voorover vallen en suis je naar beneden. En voor je het weet ben je bij de volgende boom en wordt je keurig opgevangen door één van de jongens die al vooruit is gegaan. Met Bert gaat het minder snel, hij zit op een gewone stoel en word dan aan de kabel gekoppeld. Als hij aan de kabel hangt komt Marius achter hem zitten en koppelt zich aan Bert vast. In tussen is een andere jongen al met Bert zijn stoel vooruit om hem daar weer op te vangen. Dan komen Bert en Marius samen naar beneden waar hij weer wordt opgevangen en op de stoel gezet. Dan gaan Jose en ik naar de volgende afdaling. Als wij daar weer staan komt Bert weer. Eerst wordt hij op de stoel gezet en met vereende krachten over het platform rond de boom gedragen tot hij weer bij het startpunt van de volgende afdaling is. Dan weer hetzelfde ritueel, dit gaat zo dan tien keer. Er zijn lange en korte maar ook snelle en minder snelle afdalingen. De langste is 91 meter en de kortste 30 meter. In totaal dalen we 40 meter. De laatste afdaling gaat Bert alleen. Hier wordt hij opgevangen en in zijn vorsten stoel gezet. Dit is een stoel waar twee steigerpijpen in de lengte richting onder zijn gezet zodat hij nu makkelijk door twee man gedragen kan worden. Dan moeten we via een slingerpaadje met  hier en daar houten treden naar de wachtende Land Rover lopen. Bert wordt zoals een vorst naar boven gedragen en als hij voorin de auto zit, rijden we naar ons eigen busje, waar Colin ons al stond op te wachten. Anneke, Jelle en Colin zijn vanmorgen naar het vogel park geweest en zijn net terug als wij aankomen. We rijden met zijn allen naar het restaurant en hier eten we een tosti en een salade. Intussen draaien ze de video en vertonen ze het eerste deel van  onze tour. Als iedereen uitgegeten is gaan we terug naar ons huisje. De rest van de middag doen we eigenlijk niets meer tot we gaan eten. We gaan weer eten in het restaurant want we hebben nog steeds geen boodschappen gedaan. Na het eten gaat iedereen weer naar zijn eigen huisje. We kijken nog even naar de zee en gaan weer vroeg naar bed.
Het weer: het leek een mooie dag te worden totdat we in het bos stonden, toen begon het te regenen. Na een poos werd het droog en tegen de middag kwam de zon er weer door. De temperatuur ca. 22 º.

Maandag 31okt.
Acht uur ontbijt bij Jose, en als alles weer ingepakt is rijden we de poort weer uit. Als we bij de Storms rivier zijn stoppen we even om er een paar foto’s van te maken. Dit is de hoogste brug van Afrika van waar ze bungi jumpen. Hier kan je duik maken van 216 meter. Maar niemand van ons heeft hier behoefte aan. Dan rijden we door naar Plettenberg Bay. Het hotel van 30 jaar geleden staat er nog maar er is erg veel omheen gebouwd. Dan gaan we weer verder, nu naar Knysna. We drinken koffie bij The Heads en maken nog een wandeling. Dit komt wel bekend voor want daar hebben we boven op gestaan. De lagune is ook bekend maar ook hier is veel bij gebouwd. Als we weer verder rijden komen we net buiten Knysna bij Brenton on sea. Hier was onze camping maar daar is nu weinig meer van over. We rijden via Wildernis naar George, een grote stad maar niet mooi. Dan rijden we via de Outainiqua pas naar onze eindbestemming Oudtshoorn. Ook hier heb je weer mooie vergezichten. Tegen half vier komen we op de plaats van bestemming aan, Villa Ora Guesthouse. We worden ontvangen door de vrouw des huizes en nadat de kamers verdeeld zijn krijgen we koffie of thee aangeboden. Na de uitleg van de sleutels gaan we Oudtshoorn in. We winkelen hier en daar wat en kopen nog wat limonade en gaan dan weer terug naar onze kamer. Jelle zit bij het zwembad en wij gaan hem gezelschap houden. Om een uur of zeven gaan we gezamenlijk naar een restaurant want er is geen kook gelegenheid.
Het weer: het was zonnig met af en toe wat lichte bewolking. Temperatuur 22º.

Dinsdag 1 nov.
Acht uur ontbijt, erg lekker en goed verzorgd. Kwart voor negen rijden we weg naar de struisvogel farm. Als we daar om negen uur aan komen blijkt dat de eerste rondleiding om tien uur is en daar willen we niet op wachten. We spreken af voor morgen om acht uur omdat de rest van de dag al volgeboekt is. Dan gaan we naar de Cango Caves. Als we daar aankomen wacht on een nieuwe verrassing er kunnen en mogen geen rolstoelen mee naar binnen. Dus weer een tegenvaller. Dan eerst maar koffie drinken en een nieuw plan maken. Maar dan horen we dat we tot aan de ingang van de grot mee mogen. Het ziet er spectaculair uit maar wij gaan dus weer terug. Het is hier trouwens erg druk, er staan zes touringcars en nog een heleboel luxe auto’s. Wij rijden nu naar de Swartbergpass. Het eerste stuk is prima maar de weg gaat al gauw over in een zand pad. De uitzichten zijn geweldig en de bloemen die zo langs de weg groeien erg mooi. De weg wordt trouwens steeds smaller en ook slechter. Op een gegeven moment ziet Colin een gat in de weg niet en rijd er vol in. Door de klap schiet zeker dertig cm. van de bank omhoog. Gelukkig zijn er geen tegenliggers want anders zouden we een groot probleem hebben. En ook hier komen we weer Nederlanders tegen. Als we eindelijk boven zijn zitten we op tweeduizend meter terwijl de hoogste berg naast ons drieduizend meter is. Het uitzicht is hier fenomenaal. Als we dan weer afdalen, komen we af en toe wel een tegenligger tegen maar het past precies. Hier maken we nog wat foto’s van de bloemen die hier in het wild groeien. Als we eindelijk beneden zijn rijden we door naar Prince Albert, nee niet die uit België maar zo heet dat mooie kleine plaatsje. Hier drinken we koffie en eten wat. Als alles op is draaien we weer om en rijden via de Meirings poort pass weer terug naar Oudtshoorn. Bij de Meirings poort pass stoppen we even en staan versteld van de rotsen en snappen niet dat alles zo blijft hangen. De parkeerplaats is erg schoon net zoals de toiletten. Als iedereen is uitgekeken rijden we snel terug en komen om kwart over vijf weer aan op onze kamer. Jelle en ik drinken bij het zwembad nog een biertje en Anneke een limonade. Anneke voelt zich niet zo lekker en wij besluiten dan om niet mee te gaan eten. We doen rustig aan en gaan vroeg naar bed.
Het weer: het was bewolkt en af en toe regen, toen we over de berg kwamen scheen de zon volop maar er was wel een frisse wind, temperatuur 24º.

Woensdag 2 nov.
Zes uur loopt de wekker af want we moeten om zeven uur eten en rijden daarna meteen naar de struisvogel farm waar we om acht uur verwacht worden. Bij de struisvogel farm staan ze ons al op te wachten en met de gids rijden we naar de fokkerij. Het blijkt inderdaad de farm te zijn waar we dertig jaar geleden ook geweest zijn. Hier krijgen we uitleg over het ontstaan van de villa en hoe het tot een struisvogel farm is gekomen. Ook het broed proces wordt uit de doeken gedaan en de voedings stoffen laten ze ook zien. Daarna mogen wie wil op een struisvogel zitten maar daar is weinig animo voor. Anneke en Bert mogen samen met zo’n vogel op de foto. Dan komen er nog twee jockeys en doen samen een wedstrijdje op de vogels. Als dat achter de rug gaan we naar de winkel en drinken we nog even koffie. Om kwart voor tien rijden we de poort weer uit met de bestemming Hermanus. Via Calitz dorp en Lady Smith rijden we naar Swellendam. Hier drinken we weer koffie en eten we een tosti. Hier besluiten we dat we toch naar Cape Agulhas, dit is het zuidelijkste puntje van Afrika. Onderweg zien we zo ver je kunt kijken, graan velden die net gedorst zijn en nu wordt het stro op rollen gedaan net zoals in Frankrijk. In Cape Agulhas lopen we nog even naar het punt waar de twee oceanen bij elkaar komen. Het is hier trouwens lekker warm en er waait een fris windje. Dan gaan we via Bredasdorp naar Hermanus. Hier is het even zoeken en het blijkt dus jammer genoeg niet in Hermanus te zijn maar in Vermont dat een kilometer of vijf verder ligt. We worden op gewacht door een Nederlands echtpaar, Jan en Paulie Roodbol,  wat al zeven en dertig jaar in Z-Afrika woont. Als de kamers weer verdeeld zijn gaan we koffie drinken bij de gastvrouw en gastheer. We besluiten ook hier maar te blijven eten en ze zullen een Z-Afrikaans gerecht maken. Het is de traditionele bobotie, erg lekker en als toetje hadden we melk taart en appeltaart met koffie. Om kwart over negen zijn we allemaal naar boven gegaan en nog wat tv gekeken, ze hadden namelijk BVN.
Het Weer: een mooie blauwe lucht en een lekker windje, temperatuur 27º.

Donderdag 3 nov.
Acht uur ontbijt, een Europees ontbijt want we willen nu wel eens kaas en worst op brood, kennelijk hebben we de laatste tijd teveel eieren en spek gehad. Er zijn ook veel vruchten en yoghurt, erg lekker. Om negen uur rijden we naar Hermanus, hier kijken we meteen naar een cadeautje voor de verjaardag van Colin. Het wordt het boek over het Fijn Bos. We kijken nog wat winkels en drinken daar ook nog even koffie. Dan rijden we naar de haven waar we om twaalf uur een boottocht maken om walvissen te spotten. Met enig hijs en trekwerk zijn Anneke en Bert aan boord. Even later vertrekken we en als we de strekdam gepasseerd zijn merken we meteen de golfslag. Op de strekdam lagen trouwens een stelletje zeehondjes. Na enige tijd varen zien we eerste walvis. Op het boven dek staat iemand op de uitkijk en die verteld de schipper waar er walvissen zijn. Er worden veel foto’s gemaakt maar of die gelukt zijn weet ik niet, je ziet natuurlijk steeds maar een stukje van de walvis, meestal zijn rug en af en toe zijn kop, en dan beweegt de boot ook nog. Zo zien we ook een moeder met haar jong. Het waait ook aardig zodat de boot heen en weer slingert. Na anderhalf uur varen we weer langzaam terug naar de haven. Als we weer aan de wal staan gaan we nog even terug naar het centrum waar we nog even koffie drinken totdat Colin zegt dat er vlak voor de kust ook een walvis zit. Als ik ga kijken blijken er twee te zitten die ook regelmatig een stukje kop boven water steken. Als we uit gekeken zijn rijden we terug naar Vermont waar we Jan ophalen. Die zal ons een rondleiding geven in een Town ship waar hij ook werkzaam is. We krijgen hier tekst en uitleg en gaan ergens thee drinken. Maar deze dame zit er wel erg mooi bij in haar huisje, goed ingerichte mooie keuken met alle denkbare apparatuur er in. Ook staat er een goede auto onder het afdak en achter de poort. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik hier van moet denken. Er zijn ook “huizen” van golfplaat en andere krotjes. Er zijn in verhouding veel kerken vind ik, maar een moskee heb ik niet gezien. We rijden nog even rond en gaan dan weer naar huis. Het is hier net als in Nederland, in de spits is het één lange file.
Het weer: vanmorgen bewolkt en een stevige wind, en aan het eind van de middag komt de zon er weer door. Temperatuur 22º.

Vrijdag 4 nov.
Acht uur ontbijt, nog één keer een Europees ontbijt, kaas, worst en veel fruit. Erg vriendelijke mensen. Om kwart voor negen rijden we richting Kaapstad. We rijden de route langs de kust, die is mooier dan de snelweg. Onderweg stoppen we even om bij de pinguïns te kijken, erg leuke beestjes, maar stinken. Ook hier zien we in de verte walvissen. Dan rijden we weer verder en stoppen in Gordons Bay om koffie te drinken. Dan het laatste rukje naar Kaapstad, dit gaat over de snelweg. Hier komen we langs grote krotten wijken en is het ook een stuk drukker. Na enig zoeken vinden we het huis, het is een mooi huis en al honderd jaar oud. Jones, de house keeper ontvangt ons en dan worden de kamers weer ingedeeld. Iedereen heeft zijn eigen kamer met douche waar je zo in kan rijden en een toilet. Er is een gezamenlijke woonkamer en keuken maar dat is geen probleem. Als de koffers uitgepakt zijn rijden we even naar Sea Point om nog even langs de oceaan te lopen, maar er is een koude wind en Anneke heeft het dan ook al gauw gezien en kruipt weer in de bus bij Jelle en Colin. Jelle denkt dat hij in de verte nog een walvis ziet maar hij is de enige. Als iedereen is uitgelopen rijden we weer terug om boodschappen te doen voor het avond eten. Maar dat valt tegen, vrijdagmiddag in de avond spits betekend hier ook file rijden. Eindelijk zijn we bij Woolworths en nu maar zoeken waar alles ligt. Erg lastig vooral de boodschappen voor algemeen gebruik en de privé dingen. Maar na een poosje is het toch gelukt en rijden we weer naar huis. We hebben geluk Colin zou vandaag koken en het smaakt nog goed ook.
Het weer: we reden weg met regen onderweg werd het droog en kwam de zon er af en toe door. Temperatuur 19º.

Zaterdag 5 nov.
Acht uur ontbijt, Colin zou deze dagen het ontbijt verzorgen dus zijn er weer eieren en spek, toch wel lekker. Om negen uur komt een lokale gids ons ophalen om naar een Town Ship te gaan. Hij kent Nederland van de regen, hagel en kapok. Hij bedoelde hiermee, sneeuw. Dit Township ligt in de buurt van de oude kracht centrale. We krijgen eerst uitleg in het communicatie centrum. Dan gaan we diverse dingen bekijken en luisteren naar een groep jongens die muziek maken, maar erg betrokken zijn. Dan bekijken we de pottenbakkerij waar ze erg mooie dingen maken. Uiteraard worden we in de gelegenheid gesteld om langs de uitgestalde producten te lopen en eventueel wat te kopen. Het belangrijkste wat ze hier leren is, als je er voor werkt verdien je ook wat. Hierna gaan we met een andere gids naar buiten die eerst verteld hoe het Town ship werkt en in elkaar zit. Zo langzaam aan lopen we al tussen de “huizen” en mogen er ook een paar van binnen bekijken. Dit zijn de oudste huizen en hier woonden ze met zestien man in, onbegrijpelijk. Er staan ook mooie huizen want hier heb je ook verschillende klasse. De under class, de middle class en de upper class. Ook rijden er hier dure auto’s zelfs een Maserati en dit was echt geen oudje. Maar ook hier zijn ze aan het vernieuwen, er wordt steeds wat afgebroken en dan komt er nieuwbouw voor in de plaats. Het was de bedoeling dat wij hier ook zouden eten en onderweg zagen we een paar schapenkoppen liggen die we volgens Colin zouden krijgen, maar dat ging op het laatste moment niet door want de ruimte was al volgeboekt. Nou dan vonden een paar van ons niet erg. Toen we afscheid van onze gidsen hadden genomen zijn we naar Waterfront gereden om wat te eten en daarna naar Robben eiland te gaan. Maar dat ging helaas niet door. Er werd gestaakt en de boten voeren niet uit. Dan maar naar de Tafelberg, maar een telefoontje daar naar toe scheelde ons weer een ritje. De kabelbaan werkte niet want het waaide te hart, jammer. Toen zijn Bert en Jose naar de botanische tuin geweest en wij zijn naar huis gegaan waar we lekker in het zonnetje gezeten hebben met een lekker glaasje.
Het weer: vanmorgen regende het maar na verloop van tijd trok de lucht open en ging de zon schijnen maar er was een stevige wind. Temperatuur 20º.

Zondag 6 nov.
Acht uur ontbijt, met eieren maar geen spek. Na het ontbijt vertrekken we naar Cape punt. We rijden via Fish hoek naar National park, Cape of Good hope. Hier wandelen we wat rond en gaan dan met het treintje de “Vlieënde Hollander” naar boven. Hier nemen we even de tijd om van de prachtige vergezichten te genieten. Maar als we uitgekeken zijn gaan we weer met het treintje naar beneden. Het was de bedoeling dat we het park uit zouden gaan maar dat liet nog even op zich wachten. Midden op de weg liep een struisvogel familie,  één mannetje, drie vrouwtjes en drie jongen. Maar net als met die neushoorn bleven zij op de weg lopen zodat wij er niet langs konden. Toen dat eindelijk toch gelukt was zijn we via de Chapman’s Peak drive naar Houtbaai gereden. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt om ook hier van de mooie vergezichten te genieten. In Houtbaai hebben we nog even lekkere verse vis gegeten. Daarna zijn we weer naar huis gegaan en tegen half zeven kwamen  Anneke en Henk weer terug van hun familie bezoek.
Het weer: het was prima vandaag mooie strak blauw lucht. Temperatuur 23 º.

Maandag 7 nov.
Colin is vandaag jarigen tijdens het ontbijt krijgt hij een boek over het Fijn bos van ons. Hij is er erg blij mee want even later belt hij zijn vrouw op om het te vertellen. Wij blij dat het zo in de smaak gevallen is.
Acht uur ontbijt en tegen negenen rijden we naar Kaapstad om de Tafelberg te bezoeken. We hebben geluk, Colin kan de bus bij de ingang parkeren. Ook nu gaat het weer snel, Colin koopt de kaartjes en omzeilen zo de rij mensen en kunnen al vrij snel instappen. Als we eenmaal boven zijn hebben we weer een prachtig uitzicht. De zon schijnt lekker maar het waait wel, toch is het goed uit te houden. We nemen een uur de tijd om lekker rond te lopen en van de vergezichten te genieten. Alleen jammer dat er een smog laag over de stad hangt. Om een uur of elf drinken we nog even koffie en maakt Colin nog een groeps foto. Dan gaan we weer naar beneden en stappen in een bloedhete bus om naar Stellenbosch te gaan. Hier kijken we even rond en kopen nog wat leuke spulletjes. Jelle heeft eindelijk zijn shirtjes en is dus klaar met kopen. Na een uurtje rijden we terug naar Spier om naar de cheeta’s te kijken. Dat valt een beetje tegen maar ik toch nog wel wat leuke foto’s gemaakt. De rest is al door naar de wijn proeverij, maar moesten eerst een glas kopen van veertig rand en konden dan zes wijnen proeven. Maar dat vonden ze te duur, en zo was er ook geen proeverij. Toen hebben we maar wat anders gedronken waarna we binnen door naar huis zijn gereden. Daar waren we mooi op tijd zodat we hier nog wat konden drinken en wat tijd voor ons zelf hadden.
Het weer: Een strak blauwe lucht en een beetje wind. Temperatuur 26 º.

Dinsdag 8 nov.
Alweer om acht uur ontbijt. Het is de bedoeling om vandaag naar Franschhoek en Paarl te gaan. Tegen negenen vertrekken we met een rustig gangetje en een omweg gaan we via Stellenbosch en Helshoogte naar Franschhoek waar we om elf uur aankomen. Hier gaan we wat winkelen en wij lopen nog even bij Riet haar oude huis langs. Het is verbouwd en over nieuw geschilderd. Ook de tuin is over nieuw aangeplant en het ziet er weer erg mooi uit. Ook hier in de hoofdstraat zijn een boel dingen veranderd. Om één uur rijden we naar Paarl om naar Fair View te gaan. We komen nog langs de plek waar Jos gewoond heeft en langs de Wine Lands waar Riet en Wim hun feest hadden. Bij Fair View is een wijn en kaas proeverij en dat spreekt ons wel aan. We beginnen met de kaas, hier zijn hele smakelijke stukjes bij. Bert moet soms wel twee keer proeven om tot een goed oordeel te komen en ik help hem daar natuurlijk bij. Dan naar de wijn, ook hier zijn heel lekkere wijnen bij. Maar bij de vierde zegt die mevrouw dat we die samen met de kaas moeten proeven, dus terug naar de kaas en inderdaad sommige kazen smaken toch anders. Terug naar de wijn om daar de laatste twee dessert wijnen te proeven. Er is er één die ik erg lekker vind, toch nog maar even proeven met een stukje kaas. Als iedereen uit geproefd is stappen we weer op en rijden terug naar huis. Hier gaan we eerst de koffers en tassen reorganiseren. Vanavond gaan we uit eten, dit doen we aan het eind van de straat.
Het weer: Bewolkt en af en toe een bui maar tegen het eind van de middag constante regen. Temperatuur 19 º.

Woensdag 9 nov.
Zeven uur ontbijt, want we willen kwart voor acht rijden. Vandaag gaan we naar Robben eiland en we moeten om half negen bij de boot zijn. Gelukkig zijn er weinig files en zijn we ruim op tijd. Om negen uur vertrekt de boot en de mensen op het boven dek moeten zich goed vast houden want er staan behoorlijke golven. Om kwart voor tien stappen we weer aan wal. Daar gaan we in de bus, Anneke en Bert met een lift, en wat voor één. Anneke is bang dat ze er voorover af valt, maar dat valt uiteindelijk nog mee. We maken een rondrit op het eiland en stoppen hier en daar voor wat uitleg. Op het laatst komen we in het cellen complex waar onder andere, Mandela gezeten heeft. Ook hier krijgen we eerst weer tekst en uitleg van vermoedelijk een oud gevangene. Daarna krijgen in het complex een rondleiding die toch wel indrukwekkend is. Tegen twaalf uur is het afgelopen en haasten we ons weer naar de boot. Als we weer vaste grond onder de voeten hebben gaan we eerst koffie drinken en besluiten daar dat we tot drie uur op Waterfront blijven. Dan gaan we terug naar ons huis en wie wil kan zich nog opfrissen en zich klaar maken voor de lange terugvlucht.
Het weer: bewolkt en af en toe een bui. Temperatuur 18 º
Colin zal ons om zeven uur weg brengen zodat we voldoende tijd hebben om wat te eten en in te checken. Daar nemen we afscheid van Colin die weer terug gaat na een korte nachtrust, naar Johannesburg via Durban. Na een lichte maaltijd en een biertje gaan wij om kwart voor twaalf als eersten aan boord en om tien voor half één vertrekken we. Hier krijgen we eerst de gebruikelijke dingen als, nootjes en wat te drinken. Daarna krijgen we het diner dat we moeilijk naar binnen kunnen werken omdat de man voor mij zijn rugleuning in de achterste stand heeft staan. Tegen twee uur worden de verlichting gedimd. Kennelijk heb ik toch een poosje geslapen want op een gegeven moment kijk ik op mijn horloge en is het al half zeven. Dan maar een poosje naar muziek luisteren en na een laat ontbijt landen we om tien over half elf op Schiphol. Als we stilstaan, wil iedereen zo snel mogelijk naar buiten. Maar wij mogen er nu als laatste uit. Als we bij de bagageband komen staan de meeste mensen die zo snel het vliegtuig uit wilden nog steeds te wachten. Als even later onze koffers op de band liggen zijn we gauw klaar, nu nog even langs de douane en dan naar buiten. Cisca staat Jelle al op te wachten en ook wij krijgen een knuffel. Nu eerst maar even kijken hoe laat de trein komt. Die blijkt over een half uurtje te komen. Bert heeft intussen bij de N.S. gevraagd of er hulp kan komen bij het instappen, en dat werkt prima, ook deze mensen zijn mooi op tijd. Precies op tijd vertrekken we richting Apeldoorn waar we weer afscheid nemen van Cisca en Jelle. Hilde staat ons al op te wachten en wij gaan dan ook snel naar de auto. Om kwart voor twee zijn we na een lange vermoeiende reis weer thuis. Het was een heerlijke vakantie, veel gezien en veel gereisd, bijna 6800 kilometer. Onvergetelijk, maar hij had ook niet veel langer moeten duren.